ارزیابی عملکردی المان های لبه سخت و لبه نرم ساختمانهای فولادی نامتقارن در حوزه نزدیک گسل بااستفاده از تحلیل دینامیکی فزآینده (ida)

با بررسی عملکرد ساختمان‏ها در زلزله دیده می‏شود که عموماً ساختمان‏های نامتقارن نسبت به ساختمان‏های متقارن در اثر زلزله دچار آسیب‏های بیشتری شده و احتمال فروریزش آن‏ها بیشتر است. آسیب‏پذیری این نوع ساختمان‏ها در نتیجه لنگرهای پیچشی و تغییر مکان‏های دورانی اضافی است که در اثر نامتقارنی در ساختمان ایجاد شده و سبب افزایش تغییر مکان طبقات ساختمان می‏گردند. عدم تقارن در ساختمان می‏تواند ناشی از توزیع نامتقارن جرم در دیافراگم‏های ساختمان و یا در اثر توزیع نامتقارن سختی در المان‏های مقاوم جانبی باشد. عدم توزیع یکنواخت جرم یا سختی باعث اختلاف در نقطه‏اثر برآیند نیروهای ناشی از زلزله و نیروهای اِلمان‏های مقاوم جانبی شده و این خروج از مرکزیت باعث ایجاد لنگرهای پیچشی در دیافراگم‏های صلب ساختمان می‎گردد. تاکنون مطالعاتی متعدد بروی ساختمانهای متقارن انجام گرفته است وساختمانهای نامتقارن کمتر مورد ارزیابی قرار گرفته اند. بنابراین کنترل خسارت در سازه های نامتقارن تا حدودی بحرانی تر می باشد. هدف در این تحقیق بررسی عملکردی المانهای واقع درسمت نرم وسخت ساختمانها فولادی متقارن و دو ساختمان نامتقارن باخروج ازمرکزیت متوسط وزیاد می باشد. در این تحقیق مدل‏های ساختمان به صورت متقارن و نیمه‏متقارن (عدم تقارن در یک جهت) و تأثیر 13دسته رکورد زلزله‏ نزدیکِ گسل دو مولفه‏ای بر سه ساختمان هفت‏طبقه نامتقارن در پلان با خروج از مرکزیت‏های مختلف، متقارن (صفر درصد)، نامتقارن با خروج از مرکزیت‏های 25 و40 درصد مورد بررسی قرار گرفته است. با بررسی منحنی های دینامیکی فزاینده برای 3 نوع سازه مورد مطالعه تحت دسته رکورد های نزدیک گسل مشاهده شده است که در تمام سطوح عملکردی هرچه سازه از متقارن بودن خارج شده و به سوی نامتقارنی بیشتر پیشرفت می کند میزان شاخص شدت (شتاب طیفی مود اول در میرایی 5 درصد) کمتر می گردد. در طبقه اول در هر دو سطح عملکرد cpوio با افزایش درصد خروج از مرکزیت سازه ماکزیمم تغییر مکان زاویه ای بین طبقات(θmax) افزایش می یابد. ولی در طبقه هفتم با افزایش درصد خروج از مرکزیت سازه در سطح عملکرد io و cp ماکزیمم تغییر مکان زاویه ای بین طبقات(θmax) کاهش می یابد. با بررسی منحنی‏های دو طبقه اول و هفتم در تمام سطوح عملکردی مورد مطالعه مشاهده می‏شود. نیروی ستون‏های محوری سمت سخت کم‏تر از نیروی محوری ستون‏های سمت نرم می‏باشد و با افزایش خروج از مرکزیت نیروی سمت سخت و نرم هردو افزایش می‏یابند که میزان افزایش نیروی محوری ستون‏های سمت سخت بیشتر از سمت نرم می‏باشد.